Rosa LÜksemburg'Un Tutuklanması ve Aranması - Рыбаченко Олег Павлович - Страница 4

  Zaman yavaş geçti ve Rose şarkı söylemeye başladı:

  Tüm şiddet dünyasını yok edeceğiz,

  Aşağıya doğru ve sonra...

  Yeni, yeni bir dünya inşa edeceğiz,

  Hiçbir şey olmayan her şey olacak!

  Beyaz önlüklü kadın sert bir şekilde şunları söyledi:

  - Burada artık hiçkimsesin - sadece bir mahkumsun!

  Rose'un çıplak meme ucunu çimdikledi. Rose solgun ve soğuk terler içinde parlayarak şarkı söylüyordu:

  - Bu bizim sonumuz

  Ve belirleyici bir savaş...

  Hiç şüphe duymadan -

  Beyler beni takip edin!

  Sonunda, işaretlerin yeniden yazılması bitti. Ve yan odaya götürüldü. Orada üniformalı bir kadın avuçlarını uzatmasını emretti. Ve Rosa'nın elleri siyah boyayla lekelenmişti. Bundan sonra, önce tüm avuç içi ve ardından her parmak ayrı ayrı basılmıştır. Sonra Rosa'nın kulakları da lekelendi - önce sağ, sonra sol. Ve ayrıca basıldı. Sonra dudaklar. Bu oldukça iğrenç. Dudaklarınıza koyu ve keskin kokulu bulaştığında. Ve bir beyaz kağıda uygulandı.

  Sonunda güzel bir kadının çıplak ayak izlerini aldılar. Tek tek. Artık o kadar iğrenç değil.

  İz kalmasın diye tabanları özel bir süngerle sildiler.

  Sonra Rosa tekrar yönetildi. Titiz ve bilgiç Alman gardiyanlarının onunla başka ne yapacaklarını tahmin etmede kayboldu.

  Bu kez röntgen odasına alındı. Ve genel olarak anlaşılabilecek mide ve bağırsakların fotoğrafını çektiler, saklanma yerleri var. Ayrıca resimdeki burun deliklerini de kontrol ettiler. Bu yüzden bazen zehirli veya değerli taşlı kapsülleri sakladılar.

  Her şey bittiğinde, Rosa kendi içinde biraz rahatlamış hissetti. Neyse ki acımadı. Ve bir şekilde böyle çıplak yürümeye alışıyorsun.

  Ama ne de olsa Eva da çıplaktı ve kompleksleri vardı, bu yüzden durumu hissetmedi. Ve o hiçbir şey olmayacakmış gibi.

  Aksine, prosedürler sona erecekti. Ve böylece gerçekten duş odasına giden uzun bir koridorun altına alındı. Orada, gardiyanların gözetiminde Rosa sonunda yıkandı. Su ılıktı, hoştu ve ahlaki ve fiziksel kiri kendinizden arınıyorsunuz. Gardiyanlar da ona resmi sabun verdiler.

  Rose neşelendi bile: ücretsiz olarak sabunla yıkıyor. Sonra ona ücretsiz olarak başını sokabileceği bir çatı ve ayrıca bir hapishane karnesi verecekler. Elbette gardiyanların ona böyle bakması hoş değil ama o çok güzel ve utanacak hiçbir şeyi yok.

  Kadın çıplak ayaklarını siyah boyayla yıkadı. Sert göğüsleri olan genç bir kız gibi, atletik yaşam tarzı sayesinde çok iyi bir fiziğe sahip, ancak yüzü onun çok daha yaşlı olduğunu gösteriyor. Ancak görünüşte otuzdan fazla değil. Rosa bu kadar iyi görünmekle gurur duyuyordu.

  Böylece kendini yıkadı, ona bağırdılar:

  - Yeter, dur!

  Dışarı çıktı. Ve müdür sanki Rosa bir şeyi alıp götürebilir ya da bir şey çalabilirmiş gibi parmaklarını ağzına soktu. Ve diğer kadın gardiyan hala göğsüne ve anüsüne pençe atıyor. Bu aşağılayıcı ve iğrençti. Ve muhtemelen sadece Rosa değil, müdür de ellerine eldiven takma zahmetine girmeden çıplak parmaklarıyla tırmandı.

  Rose, aşağılayıcı, utandırıcı ve hatta incinmiş olmasına rağmen katlandı. Matronun tırnakları, rahimdeki hassas, mahrem yerlerini ve beşinci noktasını çok fazla kaşıdı.

  Ama sonunda zaten tamamen gereksiz olan aramanın ıstırap verici saatleri sona ermişti.

  Ve Rosa kelepçelendi ve tekrar yönlendirildi. Hatta genç bir kadın şaşkınlıkla düşündü: gerçekten onu ve hücreyi çıplak mı kilitleyecekler? Ama olamaz. Mahkumların yasal olarak çıplak tutulmasına izin verilmiyor. Evet, en azından bazı ayakkabıları vermek zorunda.

  Ama onu gerçekten soyunma odasına götürdüler. Resmi kıyafet vermeleri gereken yerde izin yoksa kendi kıyafetlerini giy. Rose'a çıplak bir vücut üzerinde sadece çizgili bir elbise verildi. Elbisenin üzerine soyadı yerine numaralar dikilmişti.

  Roza sordu:

  - Külot ve sutyen ne olacak?

  Başhemşire sertçe cevap verdi:

  - Komutanın özel bir emri vardır, size resmi külot ve sütyen vermeyin!

  Gül şaşkınlıkla sordu:

  - Nedenmiş?

  Gardiyan sert bir şekilde cevap verdi:

  - Kendini onlara asabilirsin!

  Genç devrimci ellerini açtı:

  - Kendimi asacak kadar aptal mıyım? En fazla birkaç ay sonra serbest bırakılacağım!

  Matron öfkeyle başını salladı.

  - Herkes öyle diyor ama yıllarca oturuyorlar!

  Rosa artık sadece dizlerinin üzerinde çizgili bir elbise giymişti ve ayakları çıplaktı.

  Genç kadın rafa baktı. Görünüşte pek çekici olmayan birçok farklı ayakkabı vardı. Ama çıplak ayakları üşüyordu. Aramanın ve diğer prosedürlerin aşağılanması karşısında şok olacak, hapishanenin soğuk, nemli, beton zeminine dikkat etmedi. Ama şimdi sadece titriyor.

  Rosa acıklı bir sesle homurdandı:

  - Ayaklarım üşüdü, en azından bana bir ayakkabı ver!